รูปแบบการเรียนรู้กับวัยของคน

รูปแบบการเรียนรู้กับวัยของคน

เด็กประถม
ยังไม่ประสีประสา เวลาท่านคุณครูเขาจะสอนแบบปล้อนให้แบบละเอียดยิบ นัยว่ายังศึกษาค้นคว้าด้วยตัวเองไม่ได้

เด็กมัธยม
ก็ยังเป็นการสอนแบบปล้อนให้ มีบ้างค้นคว้าอ่านด้วยตัวเองเริ่มรู้เรื่องแล้ว แต่เด็กก็ยังสบายเพราะมี ติวเตอ์ ไปจ้างให้เขาติวให้เยอะเเยะ จนจะช่วยตัวเองไม่เป็นอยู่เเล้ว

ระดับเด็กปริญญา
จัดว่าเป็นวัยที่ศึกษาเรียนรู้ได้ด้วยตัวเอง เวลาไปฟังเล็คเชอร์ เขาเรียกว่าการแนะให้คุณไปศึกษาเพิ่ม ถ้าสอนแบบป้อนเวลาไม่พอหรอก
ถ้าให้สอนแบบป้อนก็กลับไปเรียนประถมใหม่อีกรอบ ตำรามีขายตามห้างใช้ได้ทุกเล่มที่เขียนดีอ่านง่าย

เห็นบางคน ไม่จบโปรแกรมเมอร์ ยังหาตำราอ่านเองได้ ทำเป็นอาชีพได้เลย นั่นแสดงว่าความสามารถเขาเกิน ม ปลายแล้ว

เวลาไปฟัง Lecture ก็คือ Lecture มันไม่ใช่การป้อนความรู้ ระดับปริญญาตรีต้องเริ่มศึกษาด้วยตัวเองได้

ในความเป็นจริง เด็กจะไม่สามารถคิดวิเคราะห์ได้เท่ากับผู้ใหญ่ ดังนั้นการเรียนการสอน สำหรับเด็กจะเน้นการจำ เเล้วค่อยๆพัฒนาไปสู่การคิดวิเคราะห์
ช้าหรือเร็วขึ้นกับพัฒนาการของเเต่ละคน

เเต่น่าเสียดายที่การเรียนการสอน หรือ การศึกษาของไทย ยังคงรูปแบบท่องจำอยู่ แม้จะอยู่ในระดับปริญญา หรือ มหาวิทยาลัยเเล้วก็ตาม
เเทนที่จะมีการเรียนการสอนในลักษณะ คิดวิเคราะห์ สิ่งนี้ต่างหากจะนำพาความก้าวหน้า มาสู่ตัวผู้เรียนเเละประเทศชาติ

บางทีก็รู้สึกเกรงใจท่านอาจารย์ผู้สอนบางมหาลัย ไหนสิ้นเทอมจะต้องถูกประเมิณการสอนโดยนักศึกษาตอนสิ้นเทอมอีก เฮ่อ